Drop your Speed @ 33 r.p.m

Με ένα κλικ έχει κατέβει...με άλλο ένα έχει μπει στο στικάκι,συνδέουμε απλά κ εύκολα με ραδιο-cd στο αμάξι,στα πρώτα 3 φανάρια έχουμε ακόυσει όλο τον δίσκο κ μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας έχουμε ακόυσει ακόμα 2-3 δίσκους πρίν καν κυκλοφορήσουν στο εμπόριο!Όλο κ' πιο σύγχρονα designata MP3 players,σε λίγο θα βγεί κ τσιπάκι που θα μπαίνει κάτω απο το δέρμα χωριτικότητας 43.000 terabyte,ή και καλύτερα μια μηνιάια ενδοφλέβια ένεση(πάντα user friendly) με τα τελευταία album του μήνα!Κάπως ετσι έχουν τα πράγματα εν έτη 2011 για το μεγαλύτερο ποσοστό του φιλόμουσου κοινού....
Εγώ όμως λέω να ασχοληθώ με την άλλη ''πλευρά του φεγγαριού'' ,την πιο σκοτεινή,την πιο ρομαντική,αυτή που έχει ξεχασθεί κ αναβιώνει μόνο απο σκονισμένες βελόνες κ σκουριασμένα πλατώ.
Δεν έχω καμία τεράστια συλλογή απο βινύλια,σαν και αυτές που χαζεύεις στα αφιερώματα σε djs(πάντα η συνέντευξη γίνετε όλως τυχαίως μπροστά απο την -γεμάτη με βινύλια-βιβλιοθήκη του δισκοθέτη),έχω λίγα κ καλά।Η αγορά κάποιου δίσκου είναι κάθε φορά μια τελετουργία...προγραμματισμένος ελεύθερος χρόνος για παραμονή τουλαχιστον 2 ωρών στο δισκάδικο,μεγάλη συσκευασία καφέ στο χέρι και mobile στο αθόρυβο.Η αγορά βινυλίου θα εξαρτηθεί αρκετές φορές απο το mood στο οποίο βρίσκομαι, εκτός και αν είμαι σε ταξίδι στο εξωτερικό, οπότε η είσοδος στο δισκάδικο γίνεται με διάθεση για περιπέτεια!Πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις θα διαλέξω στην τύχη:ανάλογα απο το εξώφυλλο, απο το όνομα του group ή απλά έτσι,επειδή μου έκανε κλίκ.Άλοτε έχω βρεί διαμαντάκια και άλλοτε δισκάκια που δεν κρατήσαν πάνω απο 10 στροφές!Αλλά και πάλι,όταν κάποια μέρα χαζεύοντας τα ράφια, θα πετύχω το συγκεκριμένο βινύλιο,θα μου θυμήσει εκείνο το ταξίδι και την γειτονιά που βρισκόταν το μαγαζί,εικόνες κ μνήμες απο την πόλη...κανονική χρονοκάψουλα!
Το άκουσμα έχει κ αυτό την δική του ''τελετή''!Το σπίτι πρέπει να είναι άδειο απο κόσμο,κάτι να βρέχει το λαρύγγι και καμία απολύτως δουλειά στον ορίζοντα(θεωρώ, το να κάνεις δουλειες στο σπίτι κ να βάζεις να ακους πρώτη φορά εναν δίσκο ,ως εγκλημα!...βάλε κάτι παλιό για μουσικό χαλί)....η ποιότητα του ήχου μπορέι να μην φτάνει αυτή του mp3,αλλά η ζεστασιά του αναλογικού γεμίζει κάθε τετραγωνικού του σπιτιού ευχάρηστα!
Το σύγχρονο bug(mp3) μπορέι να φαντάζει σαν μια βόλτα με ένα υπερσύγχρονο future car,αλλά το βινυλιάκι μοιάζει σαν ενα road trip απο Seattle στο San Fransisco, με μια
Alfa romeo spider του '59, με συνεπιβάτη τον Tom Robbins!Το artwork του κάθε album σου δημιουργεί εικόνες για τον καλλιτέχνη,στοιχεία για την εποχή που ηχογραφήθηκε(χαζεύεις το Autoamerican των Blondie και μπαίνεις κατεφθείαν στο κλίμα της ΝΥ στις αρχές του 1980) ή ακόμα κ οι σημειώσεις του artist,κάποια στοιχάκια,φωτογραφίες σου κάνουν πιο οικέιο το άκουσμα.
Είναι πολύ αστείο όταν ακούς νέα παιδία να τσακώνονται για το ποιός έχει περισσότερα gigabytes στο σκληρό του ή σε πόση ώρα κατέβασαν 32 δίσκους το προηγούμενο βράδυ.Θυμίζει αρκετά τις ιστορίες στο στρατό για το ποιός ''την έχει πιο μεγάλη'' ή ποιός μπορέι να ''πιεί 20 υποβρύχια κ μετά να περάσει απο όλα τα μπλόκα της αστυνομίας χώρις να του κόψουν κλήση''.
Αν αγαπάς κάτι...το οτιδήποτε,αφιερώνεις χρόνο,ασχολείσε,γίνεσαι γραφικός,ρομαντικός,ενοχλητικός,....αν όχι, τότε όλα είναι σαν ένα one night stand.
Το βινύλιο έχει ψυχή...είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που κάθεται υπομονετικά στα ράφια μαζί με την βαριεστημένη σκόνη κ περιμένει να ασχοληθέις μαζί του για λίγα λεπτά ή κ πάλι αν δεν το κάνεις, έχει συντροφία το ένα το άλλο...ο Gill Scott-Heron του Free Will πάντα θα βρεί να συζητήσει κάτι με το They Say I'm Different της Betty Davis.